آسانسور هیدرولیک

آسانسورهای دارای سیستم رانش هیدرولیکی
در آسانسورهای با سیستم محرکه هیدرولیک موتور یک سرعته یک پمپ فرور فته در روغن را به حرکت می‌اندازد. پمپ ، روغن را به جک که کابین را به سمت بالا می‌برد با فشار می‌راند. وقتی که کابین به سمت پائین حرکت می‌کند ، موتور کار نمی‌کند و یک واحد شیربرقی (Valve unit) سرعت تقریباً ثابتی را برای کابین صرفنظر از میزان بار تأمین می‌کند. وقتی که کابین در نزدیکی طبقه است ، شیر برقی مربوطه به تدریج بسته می‌شود که باعث نرمی حرکت و دقت در توقف می‌شود.
اشکالات مهم آسانسورهای هیدرولیک در مقایسه با آسانسورهای کششی برقی سنتی :
محدودیت طول مسیر حرکت (با توجه به محدودیت طول جک ها حداکثر ۳-۴ توقف)
محدودیت سرعت (حداکثر یک متر بر ثانیه)
محدودیت تعداد استارت در ساعت (حداکثر ۹۰)
استفاده از مقدار زیاد روغن که خطر آلودگی دارد.
قدرت مصرفی بالا (حداقل سه برابر قدرت یک آسانسور سنتی با همان ظرفیت و سرعت)
محاسن آسانسورهای هیدرولیکی در مقایسه با آسانسورهای کششی برقی سنتی:
وجود موتورخانه در پائین چاه و دور از آسانسور
توانایی بالابردن بارهای سنگین
نیازنداشتن به سقف محکم چاه
ایمنی بیشتر و نرمی حرکت و دقت در توقف
دلایل رواج آسانسورهای هیدرولیک
تا ابتدای قرن ۲۱ ، آسانسورهای هیدرولیکی به مدت ۵۰ سال بازار را در دست داشتند ، با معرفی و ساخت آسانسورهای کششی بدون موتورخانه از سال ۱۹۹۵ ، آسانسورهای هیدرولیکی با رقبای زیادی از این نوع آسانسورها دست و پنجه نرم می کنند . اما با این وجود سیستمهای محرک سیال مزایای خاص خود را دارند که از این میان می توان به هزینه پایین تعمیرات ( به علت پایین بودن استهلاک نیروی محرکه ) ، انعطاف پذیری در طراحی کابین و موتورخانه ، خصوصیات بارز ایمنی ، نصب آسان با هزینه پایین اشاره کرد .
از آنجائیکه در ابتدا آسانسورهای کششی بدون موتورخانه موجب صرفه جوئی در فضا می شدند ، متقاضیان بیشماری داشتند ، هر چند این مسأله را نباید به عنوان امری در کاهش انتخاب آسانسورهای هیدرولیکی تفسیر کنیم ، چرا که تولید سالانه شیرهای کنترلی هیدرولیک در حال افزایش می باشد .
از آنجا که در کشورهای توسعه یافته مزایای آسانسورهای هیدرولیک روشن است ، انتظار می رود میزان تقاضای آسانسورهای کششی بدون موتورخانه در آینده کاهش یابد .
از قرن نوزدهم به بعد ، آسانسورهای کابلی به جای نوع هیدرولیک آبی ، به عنوان وسیله ای برای انتقال عمودی استفاده می شدند . اما در سال ۱۹۵۰ آسانسورهای هیدرولیکی روغنی در آمریکا و آلمان بطور همزمان معرفی شدند که به سرعت شهرت یافتند .
در ابتدا آسانسورهای هیدرولیک برای انتقال عمودی و صرفاً برای حمل بار مورد استفاده قرار می گرفتند ، با گذشت زمان بر اساس پیشرفتها و اصلاحاتی که در ساختار این نوع بالابرها ایجاد شد ، این امکان را فراهم کرد که از آنها برای جابجائی مسافر نیز استفاده شود .
بر اساس آماری که به وسیله NEII ( شرکت ملی صنعت آسانسور آمریکا ) منتشر شده است ، در دهه ۱۹۷۰ ، شرکتها آسانسورهای هیدرولیکی بیشتری نسبت به نوع کششی آن ( چه با گیربکس و چه بدون گیربکس ) تولید کرده اند ، حتی در سال ۱۹۷۳ تولید بالابر هیدرولیکی از نوع کششی پیشی گرفت ، تا آنجا که تا اواسط دهه ۱۹۸۰ تولید آسانسورهای هیدرولیکی دو برابر تولید آسانسورهای کششی بوده است .
تولید آسانسورهای هیدرولیکی تا سال ۲۰۰۰ ، ۳ تا ۴ برابر تولید آسانسورهای کششی بوده که از این میان تنها در کشور ایالات متحده آمریکا ، ۷۰% آسانسورهای فروخته شده در سال ۱۹۸۶ ، از نوع هیدرولیکی بوده است ( این آمار فقط برای اعضای NEII است ) . قطعاً تعداد آسانسورهای هیدرولیکی که توسط شرکت های غیر عضو نصب شده است این آمار را افزایش می دهند . از سال ۱۹۹۵ ، شرکتهای آسانسور ، نوع جدیدی از نیروی محرکه را به بازار عرضه کردند که با آن بازار ساختمانهای با ارتفاع کوتاه و متوسط را تحت پوشش خود قرار دادند . این سیستم جدید MRL یا بدون موتورخانه نامیده شد .
در این سیستم که از تکنولوژی موتورهای سنکرون با مغناطیس دائم بهره می برند ، مکانیزمهای کاهنده سرعت ( گیربکس ) را حذف می کنند ، که این امر موجب کاهش وزن و اندازه موتور کششی می شود ، با این راه حل موتور در داخل چاهک قرار می گیرد و در نتیجه نیازی به موتورخانه نیست و انعطاف پذیری ساختمان در زمینه معماری بیشتر خواهد شد . همچنین جمع و جور بودن ، عدم نیاز به روغن کاری و نیروی گردنده بالا در سرعت پائین از مزایای این سیستم می باشند . در ضمن صرفه جوئی انرژی توسط حذف مصرف انرژی از انتقال دنده حلزونی میسر است . اگر چه بهره بردن از مگنتهای دائمی ( PM ) هزینه تولید موتور را افزایش می دهد ، اما حذف مکانیزم انتقال دنده ، این افزایش را به تعادل می رساند .
از طرفی دیگر هزینه بالابرهای کششی بدون موتورخانه بیشتر از آسانسورهای هیدرولیکی است . باورها بر این است که با افزایش تولید آسانسورهای بدون موتورخانه ( MRL ) قیمت و هزینه کاهش خواهد یافت .
بالابرهای هیدرولیکی به خاطر ضریب ایمنی بالا و نصب آسان سهم قابل توجهی از بازار را به خود اختصاص داده اند .
همانطوریکه در نمودار زیر مشخص شده است ، سطح تعمیرات شیرهای کنترل در کارخانه BLAIN که خود از اصلی ترین تولیدکنندگان این نوع شیر است نشان داده شده است . همانطور که مشاهده می کنید از کل شیرهای فروخته شده و در حال استفاده ( ۳۵۰۰۰۰ ) در سال ۲۰۰۳ ، نهایتاً ۰۷۸۶/۰% دچار نقص فنی و ۰۳۷/۰% به علت گرفتگی لوله توسط مواد و یا نصب نامناسب در زمان سرویس دستگاه ، به این تولیدکننده ارجاع داده شده است .
در سال ۲۰۰۴ این آمار به ترتیب ۱۷/۰% و ۳۴/۰% می باشند.
چنین درصدهای پایینی در خرابی یک قطعه کلیدی در سیستم هیدرولیکی حاکی از آن است که سیستم بالابر هیدرولیکی دارای استانداردهای قابل اعتمادی است که نوع کششی نمی تواند با آن برابری کند . تولید کنندگان بالابرهای کششی برای کاهش تقاضا در خرید بالابرهای هیدرولیکی ، همیشه دو موضوع بالا بدون میزان مصرف انرژی در آسانسورهای هیدرولیکی و تهدید محیط زیست به وسیله این نوع بالابر را به عنوان نقاط ضعف بر می شمارند .